Ho Chi Minh - Siem Reap

Kampot

In Kampot hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan. Het was zoals ons e-book zei: “een slaperig plaatsje”. We kwamen hier iets later aan dan verwacht, namelijk drie uren. Hierdoor konden we nog net inchecken. Als men in Azië zegt dat een reis tien uur gaat duren, ga dan maar uit van dertien. Kampot was een leuk dorpje en het had een aantal restaurants waar je wat kon eten. We hebben hier vooral in het zwembad gelegen. Twee nachten later vertrok onze minivan richting Sihanoukville. Hier werden we afgezet op de pier, waar we vervolgens de ferry hebben gepakt richting Koh Rong Samloen.

Koh Rong Samloem

Koh Rong Samloem is een schitterend bounty - eiland dat op zo’n 25 kilometer van Sihanoukville ligt. Wij vonden het zalig. We hadden dringend een eiland nodig. Vooral omdat we in die 2,5 maand nog geen eiland hadden bezocht. Tenminste, niet zo’n mooie. Dit was een pareltje.

Het was trouwens ook op dit eiland toen mijn vrienden tegen me zeiden dat ik al een aardige baard had staan. Er zijn inderdaad enkele millimeters bijgekomen. Hij is ondertussen al best lang. Of dik. Of lang en dik. Hoe je het maar wilt noemen. Elke keer als ik denk dat er geen zeewater meer in zit, haal ik er weer een liter uit. Ik moet hem eerst uitknijpen. Zoals bij een handdoek. Anders wordt het scherm van mijn mobiel nat. Triest. Het was puur genieten op dit schitterende eiland!

Koh Rong Island

Toen we aankwamen op Koh Rong Island konden we inderdaad zien dat dit een toeristischer eiland was dan Koh Rong Samloen. Veel mensen, meer afval en een uitgeleefd strand. Dit was gelukkig niet ons eindstation. Wij zaten namelijk op coconut beach, in snikhete bungalows waarvan de ventilator niet werkte (1 nacht, maar toch). En dat is zwaar klote als het ‘s nachts plusminus 25 graden is. Ouderwets zweten uit je sterretje. Verder was het hier weer genieten aan het strand met een ijskoud biertje, kip op stok en een “cambodian coconut curry”.  Drie nachten later gingen we weer richting wal om onze reis voort te zetten naar Phnom Penh. 

De eerste dertig minuten zijn Silke en ik heerlijk aan het genieten van de woeste golven, de zon en het landschap om ons heen. Plots hoor ik Silke iets zeggen in de trend van: “ Kom op jong, janke mei dot ding “. Dit soort momenten heeft ze wel vaker. Van die opvliegingen. Ze komt oorspronkelijk ook uit Jubbega. Schijnt dat de bevolking daar wat directer is. Ik denk dat de ferry haar gewoon niet snel genoeg ging. Er mocht wel een tandje bij. (Terwijl we al flink over de golven ”sjeezden”).

Phnom Penh

Phnom Penh vonden wij heel indrukwekkend. Waarom ? Omdat hier vroeger een beestachtige slachting heeft plaatsgevonden door de Rode Khmer. De Rode Khmer is verantwoordelijk voor de dood van 3 miljoen mensen op een bevolking van 8 miljoen, tussen 1975 en 1979, toen de Rode Khmer aan de macht was. We zijn hier naar de Killing Fields en de S-21 gevangenis (Tuol Sleng) geweest. Je raad het al, dit was geen gewone gevangenis. Hier werden gevangenen ondervraagd en gemarteld totdat ze een valse bekentenis verzonnen. Met behulp van deze leugen konden ze dan worden gedood. Vreselijk waren deze verhalen. Je snapt niet hoe iemand dit bij een ander kan/kon doen. Dat dit alles vroeger zo totaal uit de hand is gelopen kunnen we ons niet voorstellen. Na deze indrukwekkende dag komen we terug bij ons leuke hostel. Hier komen we in contact met andere ‘packbackers’ waarop een aantal gezellige avonden volgden. Helaas gingen we allemaal een andere kant op. Zo gaat dat, de backpack wordt weer ingepakt en daar ‘gaattie’ weer.

Battambang

Battambang was niet zo bijzonder. Behalve de bamboe trein. Die was wel gaaf. De treinrail wordt niet meer gebruikt voor, u raad het al: treinen. Deze wordt alleen nog gebruikt als toeristische attractie, en uiteraard trappen Bassie & Adriaan hierin. Het leuke is hier: wanneer je betaalt voor een bamboe trein rit, dat je er een bezoekje aan een dorpje op het einde bijkrijgt. Leuk hoor die gastvrijheid, maar een souvenir kopen is dan wel een ‘must’. Dus dat doen we dan ook braaf, Lars een Sprite en ik een armbandje. Wanneer onze ‘pauze’ voorbij is stappen we weer op de bamboe trein, als tip krijgen we om de chauffeur wel een kleine fooi te geven. De kleine vriendelijke, Engels sprekende snotaap vertelt het je even. Lichtelijk overrompeld stappen we bij meneer de chauffeur op zijn ‘trein’(tje). En ook uiteraard krijgt de beste man zijn ‘tip’(je). De woorden van deze kleine dwerg zijn binnengekomen. Stiekem hebben we hier wel wille om, ach deze man verdiende het ook wel. Leuke ervaring. We hadden bij ons guesthouse even geen power toen we aankwamen, typisch even. Dus maar back to basic, met een kaarsje op tafel. Super gezellig!!

Hier leefden we trouwens onder de locals. Een guesthouse dat gerund werd door een grote familie. Absoluut geen kleine familie. Dat is hier allemaal heel anders. Het waren super aardige mensen! Zoals eigenlijk alle mensen hier. Heel erg vriendelijk en altijd een lach op het gezicht. Ze spraken alleen niet zo goed Engels. Dan maar met handen en voeten. Er vallen altijd van die ongemakkelijke stiltes op zo’n moment. Dit gebeurde ook net nadat we hadden ingecheckt.

Op een zeker moment kreeg ik ineens een Nokia in m’n handen gedrukt. Ik moest maar even bellen. Ik snapte er geen reet van. A: met wie moet ik bellen. B: waarom moet ik bellen en C: wat moet ik zeggen. Met die vragen in m’n hoofd en een slecht Engels sprekende man aan de andere kant van de lijn kreeg ik even last van kortsluiting. Silke zag deze kortsluiting en begon te lachen, heerlijk! Dat gezicht vergeet ik nooit meer. Vraagt die man ook nog waarmee hij mij kan helpen. “Jonge, ik ha echt gjin idee”. Ik heb de Nokia maar terug gegeven. Dit onderwerp komt nog dagelijks ter sprake en heel af en toe dezelfde gezichtsuitdrukking. 

Siem Reap

Onze laatste stop die we hadden in Cambodja was Siem Reap. Hier ligt ook het grootste tempelcomplex van de wereld, namelijk Angkor Wat. Angkor Wat is iets wat je gezien moet hebben in Cambodja. Ik noem dit soort dingen altijd “sick”. Dat betekent dat ik iets leuk en mooi vind. Silke is daarin veel uitgebreider. Die schrijft dan 5 A4 vol. Bij wijze van. De tempels zijn echt immens groot en geweldig om te zien. De eerste twee uur is alles wat je ziet mooi. Daarna wordt het warm, heel warm. Tot slot zie je alleen nog maar stenen.

Onderweg terug naar ons hostel geraken we in een watergevecht. Bakken met water kregen we over ons heen gegooid en we zaten midden in het leukste waterfestival ter wereld, namelijk Songkran. We voelden ons kwetsbaar. ‘S avonds de stad ingedoken waar we een water shotgun en een supersoaker hebben weten te bemachtigen. Nu konden we tenminste ons eigen hachje redden. Ik kon helaas niet op tegen een gast met een gigantische supersoaker die minimaal 5 liter water in z’n magazijn had en daar bovenop ook nog een watertank op z’n rug had hangen. Ik schat nog zo’n 15 liter. Die heeft even flink geïnvesteerd. Niet normaal. Wat een geweldig feest. Iedereen waande zich weer in zijn kinderjaren. Rond een uur of twaalf zijn we weer richting ons hostel gegaan. De volgende dag vertrok ons vliegtuig naar Phuket. En oh man, Zuid-Thailand, de eilanden, wat hadden we daar zin in!!

Groetnis!

Dikke tût en knuffel van ûs