Chiang mai - Luang Prabang

Ons vorige verhaal is alweer een tijdje geleden. Ja het duurde lang en nee we hadden er geen zin in. Schrijven kost tijd. Heel veel tijd. We liggen al een halve dag aan de Mekong rivier in Luang Prabang. Het perfecte moment om wat letters op papier te flansen. 

Chiang Mai

Eén van de dingen die nog vers in ons geheugen staat is dat we naar het Elephant Retirement Park zijn geweest in Chiang Mai. Prachtig. Wat een belevenis. Drie olifanten, steeds kleiner in formaat. In dit park mochten we ze voeren (bananen), naast ze lopen en met water onder dompelen. Tijdens het badderen waren de olifanten water aan het spuiten via hun slurf en deden ze ‘bommetjes’ in het water waarbij wij er om moesten denken dat er niet perongeluk een poot op onze ’poot’ werd geplant. Maar wat geweldig en wat een wille. We hadden ze net allemaal schoon en nat gemaakt, waarna de olfianten zich vervolgens in het zand manouvreerden. Toeterend van blijdschap. Maar waarom maken we ze dan schoon dachten we ? Tegen de muggen en de zon werd ons verteld. Klonk logisch. Was het ook. 

Ratten leiden - ook hier - nog steeds tot een lichte stemverhoging. Ongedierte is hier sowieso meer aanwezig. Neven zijn écht het allerkutst. De hufters. Deze mening delen we overigens beide. De hufters maken een prachtig schilderij op mijn (Silke) been, overral rode bulten. Afterbite is je beste vriend.

Pai

Op het station van Chiang Mai moesten we wachten op de minivan richting Pai. Met anderhalf uur wachttijd konden we wel wat dingen opzoeken en noteren. Silke schrijft regelmatig in haar reisdagboek. Hierin schrijft ze dingen op als: “waar we zijn geweest, wat we daar hebben gedaan en hoe we daar zijn gekomen”. Ik zag dat ze Chiang Mai opschreef als “Chaing Mai”. Ik vroeg aan haar of ze dit wel door had. Ze heeft wel vaker van dat soort momenten. Het woord “idee” schrijft ze ook wel eens als “iedee”, maar dat terzijde. Oh ja, en inplaats van ‘backpackers zijn we packbackers, ook een leuke. Het “niet bestaande woorden“ woordenboek wordt steeds groter. Hier zaten we dan, wachtend op de minivan richtig Pai.

Van 14 februari tot 18 februari verbleven we in Pai. Ons hostel heette purple monkey backpackers. In eerste instantie even wennen aangezien het wat spiritueel en over-de-top was ten opzichte van een ‘normaal’ hostel. We sliepen in een hut gemaakt van hout en bamboe ongeveer één meter boven de grond. Erg gezellig! Je gaat naar Pai als je vooral voor de rust komt. ‘S avonds kun je het dorp in voor als je nog een paar tarwe smoothies achterover wilt slaan. In Pai hebben we onder andere de lod cave, een hotspring en de pai canyon bekeken. We hebben nog wat andere dingen gezien, maar dit waren wel de drie leuksten van de tour.

Mae Hong Son

In Mae Hong Son hebben we niet zoveel gedaan. Het was een locatie die we vooraf wel hadden kunnen doorstrepen. Zo gezegd, niet gedaan. Veel tijd hebben we gespendeerd in onze hangmat met een goed boek en Spotify. Onze laatste dag hebben we een scooter gehuurd en hebben we de omgeving verkend. We reden naar de bamboobridge, zoals het woord al doet zeggen: een brug gemaakt van bamboo over de rijstvelden met een prachtig uitzicht. Overigens een bijzonder sterke brug. Aan het eind van de brug stond een tempel. Lars mocht er wel op/in.  Je moet er ‘dressed properly’ zijn. Dat was ik helaas niet, want ik draag geen lange broek en een lang t-shirt als het +30 graden is (over de knie en schouder). Nadat Lars zijn bezoekje had gebracht aan de tempel besloten we wat te drinken bij een verder op gelegen restaurant. Tempelmoe. Helaas was die gesloten op dinsdag, haha. Hoe is het mogelijk.

We gingen terug naar de scooter en reden naar de ‘Long neck village’. We komen aan en zetten de scooter op de daarvoor aangewezen plek neer. Met een bootje maken we de oversteek, van nog niet eens een minuut naar het dorpje. We strûnen daar door het dorpje. Een heel gek idee om door een dorp te lopen in de bergen en af en toe een ‘long neck’ vrouw te passeren. We lopen langs een groot grasveld waar de kinderen lekker spelen en voetballen. Na een kijkje te hebben genomen nemen we afscheid van dit dorpje en rijden we terug naar ons hostel. We kijken terug op een bijzondere ervaring. Oh, nog wel één vervelend ding.

Van ‘t ene op ‘t andere moment kreeg ik  (Lars) last van darmklachten. Google zei dat 40% van de reizigers hiermee wordt geconfronteerd tijdens zijn reis. Waaronder ook ik. Aan mij de taak om op zoek te gaan naar de juiste farmaceut. Het laatste wat ik zou willen was dat ik namelijk zou worden getroffen door een verraderlijke nepscheet. We hadden de volgende dag namelijk een 6 uur durende busreis terug naar Chiang Mai voor de boeg.

Chiang Mai

In Chiang Mai zijn we ook naar het Grand Canyon Waterpark geweest. Hier zijn we op de scooter heen gereden. Ongeveer 30 minuten. Het park lag vol opblaasbare wipeout obstakels. Daarnaast kun je daar cliffjumpen en gebruiken maken van de zipline die over de hele lengte van de canyon gaat. Perfect om even te oefenen voor de Gibbon Experience die nog op de planning stond. Al met al een prima activiteit! 

Ban Houayxay

In diezelfde week werden we vervoerd met de minivan richting Chiang Khong. Het plan was om de volgende dag in Laos de Gibbon Experience te gaan doen. Hiervoor moesten we eerst de grens oversteken en een visum kopen voor Laos. Voor één visum 36 dollar. Allemaal gemakkelijker dan we voorheen hadden verwacht. Eenmaal in Laos hadden we direct een slaapplek geregeld via Agoda. We gebruiken hiervoor verschillende App‘s zoals Booking.com, Hostelworld en onder andere Agoda om een kamer te boeken. Ongeveer tussen de 6 en 15 euro per nacht voor ons tweeën. Luxe resorts daar gelaten. 

De volgende ochtend moesten we ons rond 8:00 verzamelen voor de Gibbon Experience. Deze activiteit was tot nu toe één van de hoogtepunten van onze reis door Zuid-Oost Azië ! De tourist guides begeleiden je de hele dag door de jungle en helpen je bij het ziplinen van boomhut naar boomhut. De guides waren onwijs vriendelijk en behulpzaam. Eenmaal in de boomhut hadden we een panorama uitzicht over een groot deel van de jungle inclusief zonsondergang. Echt gaaf. Wij hadden gekozen voor de Waterfall tour. Dit betekende dat we twee nachten in een boomhut konden slapen en drie dagen konden zwemmen, hiken en ziplinen. Back to basic was helemaal niet erg en de tijd vloog voorbij. Je hebt trouwens de meest fantastische koude douche ooit met dit uitzicht. Helaas hebben we geen apen gezien, alhoewel... ik sliep naast de grootste (sorry Lars).

Luang Prabang

Na dit avontuur zijn we op de slow boat gestapt richting Luang Prabang. Het duurde twee dagen voordat we aankwamen met Pak Beng als tussenstop. Een unieke manier om van Thailand naar Laos te reizen. Vooral het landschap. Je kunt hier ook uren dom voor je uit kijken. 

Luang Prabang is een mooie stad voor als je wilt chillen en de de Kuang Si Waterfalls wilt bekijken. Dit laatste hebben we eergisteren gedaan. Adembenemend. Goed voor een paar jaloers makende foto’s voor het thuisfront. De kleur van het water is heel bijzonder en je kunt er heerlijk zwemmen. De nightmarket is ook erg leuk hier en mega groot. Genoeg vertier om je avond te vullen dus.

Ons avontuur hier in Laos was kort maar krachtig, onze laatste avond is hier aangebroken en deze besteden we in Utopia (restaurant). Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Hanoi, Vietnam.

Genoeg geschreven. We gaan er weer vandoor zodat we kunnen genieten van al het moois wat hier is. Dikke tût van ûs !