Danang - Ho Chi Minh

In Hoi an kregen we te maken met één van de zoveel oplichtingspraktijken hier in Vietnam. Nadat we op stap waren geweest in het oude gedeelte van de stad reden we richting onze homestay. Beide sprongen we achterop bij twee van die motorventjes die je dan thuis willen brengen. Tijdens de rit naar huis heeft de jongen mij nog een paar woorden geleerd en voerden we een redelijk verstaanbaar gesprek. Om een betrouwbaar gevoel te creëren of iets dergelijks. Dit alles kreeg een absurde wending. 

Bij betalen griste hij waarschijnlijk een stapeltje geld uit onze portemonnee, deed er een stapeltje eigen geld bovenop en deed toen alsof ie het goede wisselgeld weer terug gaf. Dat klopte ook wel, maar die 4.000.000 Vietnamese Dong had ik over het hoofd gezien. Rot streek. Heit en mem hadden ons voor dit deel al gewaarschuwd. Wees niet te naïef, zeiden ze. Desondanks blijft het lastig om je kop erbij te houden wanneer je net fors geprofiteerd hebt van happy-hour. Dat weten we allemaal. Had ik maar zus, had ik maar zo. De volgende ochtend kwamen we hier pas achter. We hebben het meteen maar geaccepteerd, gebeurd is gebeurd. Verder is het hier namelijk heerlijk. 

De dag daarop ben ik (Lars) naar de kapper geweest. Ik vond dat het eens tijd werd voor een gekke opscheer. Gewoon kort aan de zijkanten en wat langer bovenop. De kapper en ik begrepen elkaar vrij snel en binnen tien seconden begon ie met zijn tondeuse mijn wol weg te scheren. Ontiegelijk vaardig. Ik heb scharen en scheermessen nog nooit zo snel langs mijn gezicht zien vliegen. Even later begon een andere collega met het wassen van mijn haar. Extra service. Gratis. Even vond ik het spannend om bij een Vietnamese kapperij binnen te lopen. No bin ik wer een kreas ventsje. 

Het strand van Hoi An is heerlijk! Dus onze laatste dag hebben we alleen maar aan het strand gelegen. We moesten wachten op de slaapbus die ons naar Nha Trang heeft gebracht. Het weer de laatste dag was bewolkt, heel bewolkt. We liepen over het strand en beseften toen pas hoe ontiegelijk grijs de lucht boven ons was. We besloten om bij een strand tentje wat te gaan drinken en hoopten op een flinke onweersbui. Onze weer-app voorspeld kans op onweer. En die kans was groot. Helaas heeft onze weer app ook wel eens last van vergissingen. We werden steeds enthousiaster voor het onweer, maar we werden blij gemaakt met een dooie mus. Geen onweer. Enkel regendruppels, dat dan weer wel. Ach, dat was ook wel gezellig.

17;00 moesten we ons melden bij de slaapbus, we hadden ons plekje in de bus bemachtigd en we waren klaar om te gaan. In de veronderstelling dat we direct richting Nha Trang zouden. Niets loopt hier zoals verwacht. Natuurlijk niet, we moeten eerst nog 6x stoppen voordat de hele bus was gevuld. We begrijpen nu wel waarom die reis zolang duurt. Op een ‘busstation’ wachten we nog maar even een extra uurtje. Maar eenmaal onderweg draait er wel een film! Rond een uur of 00:00 sukkel je dan ook eindelijk in slaap.

Vijf uur later wordt je wakker gemaakt op plek van bestemming. Twee sloege koppen stappen de bus uit en pakken de backpack. Vervolgens worden we direct aangesproken door 2 Vietnamese mannen die ons naar het hotel willen brengen. Van de 20 man die er buiten staan weten ze het ook precies te presteren om ons aan te spreken. Maar wij denken: prima, snel naar ons hotel. Wij dachten eerst ook nog dat we met de taxi werden gebracht. Nee, het waren de scooter lulletjes weer.

Oké, we gaan. Maar we blijven mega scherp! Dit gebeurd ons niet weer. We stappen allebeide bij één achterop en zo rijden we ong. 10 min totdat we bij het hotel zijn. Het vervelende is alleen dat Lars steeds 10/15 meter voor mij rijd en ik hem niet altijd kan zien. Wanneer we bij ons hotel aankomen willen zij ook direct geld zien. Lars kwam iets eerder aan als mij en had al meerdere keren verteld dat zij moesten wachten en dat we in één keer zouden betalen. Engels schijnt dan ineens heel lastig te zijn voor deze scooterlulletjes. We houden ze bij onze portemonnee vandaan maar alsnog presteert één iemand het om er snel wat uit te grissen. Maar ho is even denken Lars en ik. Dit hebben we gezien, terug met dat geld. ‘Sorry, sorry, sorry’ zegt het scooterlulletje. Hij geeft ons het geld gelukkig weer terug. Een corrigerend ‘tikje’ zou op zijn plaats zijn geweest maar daar denk je in het buitenland twee keer over na. 

Mopperend lopen we naar de ingang van het hotel waar iemand op een bank ligt te slapen. Lars geeft hem een vriendelijk duwtje tegen zijn schouder en hij word wakker en checkt ons in. Tot onze grote verbazing zitten we op de 4e verdieping. Geen lift. En als ze die al wel hebben, doet die het vaak niet. Zijn we al gewend. We zitten alleen maar op de hoogste verdieping. We krijgen de sleutel en betreden de trappen naar verdieping 4.

We openen de kamer en worden hier allebeide niet veel vrolijker van. Het is een smerige kamer en wanneer we op het bed willen ploffen denkt Lars een bedbug te zien (zo’n vies beest die je prikt en mee reist in je bagage). Dus ook een paar uurtjes slapen was er niet bij, we zaten op de grond te wachten totdat we een bus ticket konden boeken naar Mui ne. Want hier tot 20:00 blijven was geen optie. Op een zeker moment keken we elkaar aan en moesten we ook wel een beetje lachen. Daar zaten we dan op de grond in een vieze kamer en voor bijna de 2e keer in een week opgelicht  (gelukkig was dit niet aan de orde).

07:00 melden we ons bij de receptie en vertelt meneer dat er geen ticket voor 08:00 in de ochtend beschikbaar is, hier balen we toch even van. We besluiten uit te checken en bij een ander hotel te boeken. Gelukkig kon dit en konden we om 08:00 de bus naar Mui Ne pakken. Hier kwamen we aan in een mega leuk hostel met 3 zwembaden en een gezellig restaurant. We checken in en maken dat we zo snel mogelijk in die heerlijke zwembaden kunnen ploffen. Al snel zijn we de avond/nacht ervoor vergeten. Mui Ne is heerlijk! We hebben een heerlijke dag bij het zwembad gehad. Voor de volgende dag hadden we een tour geboekt. De Sanddune tour. Om 04;00 of om 13:00, en dan gaat toch je voorkeur uit naar 13:00. Maar de mevrouw achter de receptie verteld ons dat de meeste mensen die van 04;00 het mooist vinden en het minst warm. Dus voor je het weet gaat je wekker de volgende dag om 03:15. Maar ze hebben gelijk.

We kwamen aan bij een zandduin en worden met een quad op de zandduin gebracht. En dit gaat niet standje slak, nee dit gaat standje skeuren. Geweldig, we zien een prachtige zonsondergang en we worden ook keurig weer terug gebracht naar beneden met de quad. We racen van een stijle duin naar beneden waar vervolgens het stuur omgegooid werd naar links, en we op 2 wielen verder reden. Wat geweldig! De tour vervolgt zich naar een lake side punt, dit is alleen even een foto momentje. Klonk leuk en aardig maar dit kon wat ons betreft net de afsluitdijk zijn. Maar omdat de buschauffeur zó enthousiast was, hebben we uit fatsoen toch maar even een mooie foto genomen. Je kent het wel. Hierna zien we nog een paar rode duinen, ook wel gaaf! En een vissersdorpje. De hygiene is ver te zoeken maar het was wel heel tof om te zien hoe het er op zo’n markt aan toe gaat. Je wordt omringt met allerlei zeegedierte wat je nog nooit eerder hebt gezien, en geroken, want man wat komt daar een geur vanaf. We sluiten de tour af met een fairy stream en een zogenaamde waterval. Deze was helaas niet te vinden, of ze doelden op een klein pisstraaltje van een kleine rots. Het was wel weer een leuke ervaring! Mui Ne was echt genieten, we hebben heerlijk bij het zwembad gezeten en een kip bbq gehad bij het restaurant. Dit was een heerlijk vakantiemoment! 

Toen opnieuw in de slaapbus richting Ho Chi Minh City, dit was overigens onze laatste bestemming in Vietnam. Ho Chi Minh is dan weliswaar niet de hoofdstad van Vietnam, maar wel de drukste. Bij het oversteken extra opletten dus! In Ho Chi Minh verbleven we in een hotel genaamd Town House 23. Alles tip top in orde. Met nog iemand uit Holland, een Fransman en een Ed Sheeran uit Finland kon het niet meer stuk. Vooral het moment dat de jongen uit Uden naast ‘Eddy’ ging staan en een aantal bekende nummers van hem afspeelde onder de douche. Aan de ene kant voelden we plaatsvervangende schaamte, maar aan de andere kant sprongen ons de tranen uit de ogen. Onder de douche gooide hij er ook nog wat one-liners uit wat de situatie al helemaal deed escaleren. Achteraf bleek dat hij Ed Sheeran helemaal niet kende, tenminste dat zei die. Ik hoop het. Veel gelachen met deze jongens. Heel veel.

Bij dit hotel hadden we voor de volgende dag meteen maar een tour naar de Vietcong tunnels en het War Remnants Museum geboekt. De geschiedenis van deze stad sprak ons ontzettend aan, en nog steeds. Het tunnelcomplex lag net iets buiten de stad, op ongeveer twee uurtjes rijden. Er werd ons verteld dat het hier heel toeristisch is. Ik denk dat wij geluk hebben gehad want dit was bij ons niet het geval. We hebben uitleg gekregen over hoe het tunnelcomplex eruit zag, hoe diep dit lag, hoe men onder de grond leefde en wat hun tactiek was tegenover de Amerikanen. Het was vooral psychologische oorlogsvoering. Het hele gebied lag vroeger vol met ‘boobytraps’ met als doel om Amerikaanse soldaten af te schrikken. Lugubere shit. Messen en ijzeren pennen op been, borst en hoofdhoogte. Om te doden, maar ook om soldaten gewond te maken. Bij thuiskomst gingen deze verhalen dan in de rondte om zo iedereen bang te maken. De tunnels waren smal en benauwd. We zijn er beiden gehurkt doorheen gelopen. Dat komt aardig op je bovenbenen aan. Na de tijd hadden we lunch, dit zat mooi bij de tour inbegrepen. Later in de middag hebben we het War Remnants Museum bezocht. Alle informatie omtrent de onderdrukking van de Fransen en de oorlog tegen/met de Amerikanen is hier te vinden. Heftig als je ziet hoe ze hier geleefd hebben destijds. In de avond zijn we naar de 360° skylounge geweest. Mokerduur, maar ach, zo vaak staan we daar ook weer niet.

De volgende dag stond een reis naar Cambodja op de planning. En dan met name eerst naar Kampot. Andere mogelijkheden zijn er volgens ons niet. Wij zijn namelijk autistisch, en van zuid naar noord is dan gewoon handig.

Dikke tût en knuffel van ûs!